W górnej części karty w pierwszym
Zaproszenia ślubne piszemy zawsze w trzeciej osobie i według zasad savoir-vivre powinno wypełniać się je czarnym tuszem ? zasada ta dzisiaj jest jednak już anachronizmem. Zaproszenia nie powinny zawierać podpisów oraz daty, a także miejsca wysłania. W górnej części karty, w pierwszym akapicie zamieszczamy informacje, o tym kto zaprasza, poniżej zwrot w stylu: mamy zaszczyt zaprosić. Kolejna linijka to imię i nazwisko osoby lub osób zapraszanych, następnie informacje o ślubie oraz ewentualnym weselu (tj. kiedy i gdzie ono się odbędzie). Na samym końcu zaproszenia zamieszczamy skrót R. S. V. P. (respondez s?il vous plait ? franc. proszę odpowiedzieć) oraz numer telefonu, aby goście mogli potwierdzić swoje przybycie lub odmówić.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Zaproszenia_ślubne
słowniku warszawskim ośmiotomowym dziele pod redakcją
Rzeczownik zaproszenie pochodzi od słowa zaprosić i jest ustną lub pisemną prośbą o przyjście dokądś, zwykle w celach towarzyskich, i wzięcie udziału w czymś; np. list z zaprosinami na wesele.
Dalej słownik pisze: karta z wydrukowanym tekstem zawierająca prośbę o przybycie na jakąś uroczystość lub upoważniająca do wzięcia udziału w czymś, np. zaproszenia na ślub, rozesłać zaproszenie, otrzymać zaproszenie. Ciekawostką jest to, iż hasło to pojawiło się już w pierwszych słownikach języka polskiego, m.in. w tzw. słowniku warszawskim, ośmiotomowym dziele pod redakcją Jana Karłowicza, Adama Kryńskiego i Władysława Niedźwiedzkiego z 1900 roku.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Zaproszenia_ślubne
Pisane inkaustem zaproszenie dodatkowo chroniła przed
Historia zaproszeń sięga czasów starożytnych (karty takie tworzono np. w Starożytnym Rzymie, czy Egipcie). W Średniowieczu zaproszenia przybierały dwie formy: ustną ? komunikaty takie przekazywali heroldowie. Zwyczaj ten wiązał się nade wszystko z powszechnym analfabetyzmem ?także wśród szlachty; drugą formą były zaproszenia na pergaminach (często bardzo bogato zdobione typowymi dla tego okresu iluminacjami oraz kaligrafią). Zaproszenia ślubne papierowe z czasów Średniowiecza (podobnie jak inne dokumenty) przesyłano w dwóch kopertach ? koperta zewnętrzna była niejako ochroną dla właściwej wewnętrznej. Pisane inkaustem zaproszenie dodatkowo chroniła przed rozmazaniem bibuła. Przełom w formie zaproszeń ślubnych nastąpił wraz z upowszechnieniem się druku ? a właściwie spadkiem cen i tym samym masowością wydruków, którym początek dał wynalazek A. Senefeldera, ojca litografii, która umożliwiała szybkie wykonywanie kopi druków. Technologia ta w przyszłości dała początek drukarniom offsetowym. O zaproszeniach przypominających współczesne można mówić od okresu międzywojennego (wtedy też pojawiły się pierwsze mody w zaproszeniach ślubnych w Stanach Zjednoczonych). Jednak badania filologów z Uniwersytetu w Białymstoku wykazują, że wystarczy znajomość 1200 najczęściej używanych słów w języku polskim, by móc zacząć się nim posługiwać.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Zaproszenia_ślubne